We gaan van start!
Eind april 2015 startte de bovenbouw hun jaarlijks erfgoedproject op .
Vooraf mochten de leerlingen een onderwerp kiezen waarin ze zich gingen verdiepen.
Op de keuzelijst stonden: het fort, Czagani, de kerk, de Nederhinne en de Merovingers.
De leerkrachten puzzelden alle keuzebriefjes samen tot evenwichtige groepjes en woensdag 29 april was het zover.
In klasoverstijgende groepjes gingen leerkrachten, gesteund door experten, en leerlingen aan het werk.
HET FORT
Klik op onze groep om het filmpje te bekijken!
MEROVINGERS
Joke Bungeneers deed de eerste proefgraving op het Broechems Merovingisch grafveld, in 2001 bij toeval door opa De Wilde ontdekt. Later zou 
blijken dat het van de tot nu toe bekende Merovingische necropolen, de grootste van Vlaanderen zou worden. Ze legde in onze klas uit wat een archeoloog zoal moet kunnen. Archeologen graven naar vroeger en vertellen aan de hand van hun ontdekkingen de verhalen van vroeger. In groepjes mochten we al eens proeven van het beroep. Potten puzzelen, 16de eeuws beerputmateriaal uitpikken (sorteren per soort) en tekeningen van divers aardewerk op millimeterpapier zetten…geduldige en fijne werkjes! Ook vuur maken (anno 500 n.C.) stond op het ervaringslijstje. Dat deden we buiten bij Tom waar een ketel heerlijke Merovingische soep boven het houtvuur stond te pruttelen. De soep werd gemaakt met groenten die toen al in onze streken voor handen waren. Met de kruiden die in de plantsoentjes op onze speelplaats gedijen, mochten we zelf de soep op smaak brengen. Bouillonblokjes hadden ze toen nog niet. Heerlijk!
Merovingische ambachten
De expertgroep Merovingers fietste op 6 mei richting keramiekatelier ‘Den Boomgaard’om de oude ambachten van dit volkje in de vingers te krijgen. Dankzij de deskundige begeleiding (Liesbet en co van de Academie van Lier) werden er geen potjes gebroken. Integendeel! Duimpotten werden creatief gepimpt met (rad)stempels en iedereen kreeg een leuke ‘date’ met de draaischijf. Gelukkig moesten we de schijf niet zoals lang geleden met onze voeten aansturen. Niet zonder enige trots werden de werkjes verzameld en gesigneerd. De komende tijd kunnen ze drogen om daarna in de oven te belanden voor een ‘eeuwig’ leven. Zouden deze potjes 1500 jaar later ook nog bestaan? In de naburige ruimte van het atelier gingen de weefhevels op en neer en draaiden de spintollen zuivere wollen draadjes. Onze ervaren vrijwilligers (Greet en Edwig) zagen er op toe dat ook deze ambachtelijke activiteiten vlotjes verliepen. Dank aan de vele vrijwilligers die mee zorgden voor deze geslaagde ontmoeting!
Toen opa De Wilde bij toeval in 2001 twee Merovingische knikwandpotjes ontdekte bij het graven van een drinkwaterput, voelde hij tot in zijn tenen dat hij iets heel bijzonders in handen had. Het begin van een heel avontuur en vooral veel passie! De wereld van de doden is geen dode wereld. Elk graf, elk object verborg een man, een vrouw, een kind, een leven. Het grafveld weerspiegelt het leven van deze mensen die toen leefden.En waar konden we onze reis in de tijd beter eindigen dan op de ontdekplek zelf? Ter plaatse verdeelden we ons in kleinere groepen om enkele carrouselopdrachten uit te voeren. Eerst mochten we kennismaken met de Franken en de afstammelingen van Merovech die, in de periode van ongeveer 450 tot 750, onze streken bevolkten. Doet de naam Clovis een belletje rinkelen? Ten tweede maakten we collages waarbij we de grafgiften op de juiste plek probeerden te plakken. Waarom kregen de overledenen die spullen mee? Ging het om een vrouw of een man?
DE NEDERHINNE
Naar jaarlijkse gewoonte, leerden we ook dit jaar ons eigen dorpje weer wat beter kennen.
De leerlingen van 4 -5 en 6 mochten uit een vijftal plaatsen kiezen….een aantal onder hen trokken samen met mij (meester Patrick) op verkenning rond en in de Nederhinne.
De Nederhinne ??????? Nog nooit van gehoord???? Wel…dat maakt deze lessen net zo mooi…pareltjes erfgoed, vlak onder onze neus, boeiend levensecht materiaal.
De Nederhinne is immers een hoeve van meer dan 500 jaar oud, die door de vorige eigenaar zo getrouw mogelijk gerestaureerd is. Je bent er waarschijnlijk wel eens langs gereden…ze staat aan de Kapelstraat.
Met ons expertisegroepje trokken we de eerste dag op verkenning in de omgeving van de Nederhinne. We zagen er nog een andere oude hoeve en ontdekten zelfs dat er op het kruispunt vroeger een houten molen stond.Via oude foto’s en Ferrariskaarten kwamen we deze molen verder op het spoor, maar wat is een molen eigenlijk, waartoe dient hij en waar is onze molen naartoe …???? Allemaal boeiende vragen die we in de loop van de dag probeerden op te lossen.
Dag 2: Gerlof, de huidige bewoner van de Nederhinne komt vandaag op bezoek in onze klas. Hij vertelt over de geschiedenis van deze hoeve en komt ons uitnodigen voor een bezoek. Hij heeft ook enkele oude gebruiksvoorwerpen bij. Het ideale materiaal om “de drie wijzen” te spelen( naast het ware verhaal worden 2 geloofwaardige fantasieverhalen verteld; de luisteraars proberen het juiste verhaal te ontdekken). Twee filmpjes leerden ons het leven op de boerderij vroeger en op de boerderij van de toekomst kennen.En dan nu aan de slag: we koken seizoensgebonden uit eigen tuin (rabarbermoes) // we zagen en klieven hout voor de haard// we zoeken een oud knikkerspel op en vertellen de spelregels aan onze collega’s.
Dag 3 : eindelijk mogen we IN de Nederhinne. De haard brandt reeds en Gerlof geeft ons een korte rondleiding. Opgesplitst in drie groepen trekken we erna zelf op uit. We koppelen oude voorwerpen aan de nieuwe versie, we zoeken de verhalen achter de verschillende plekken op het erf en in de grote schuur tekenen we van de macro-foto’s het grotere geheel.
DE KERK
Onze kerk binnenste buiten
De zondag die volgt op 8 september vieren we steeds kermis in Broechem. Dat hebben we te danken aan de naamdag van de patroonheilige van onze kerk, nl. Onze Lieve Vrouw. Boven de grote toegangspoort, waarvan Bomma Rita de indrukwekkende sleutel op zak heeft, prijkt haar beeld met kindje Jezus. De volledige naam van de parochiekerk klinkt als volgt: O.L.Vrouw Geboorte van Broechem. Een mond vol. We bekijken de buitenkant van het gebouw met bijzondere aandacht: de toegemetselde noordpoort, de verschillende soorten ramen, de toren die in 1914 tijdens W.O. I in brand werd gestoken om de merktekens uit het landschap te halen, enz… Binnen beklimmen we de toren en kunnen we de tekst op de klokken lezen. Op de kerkzolder zien we ook enkele middeleeuwse technische bouwkundige snufjes o.a. de bovenkant van de kruisgewelven… alleszins een plek waar je anders zelden terecht komt. We zoeken dieren in de kerk en vinden er heel wat! Van teksten en afbeeldingen maken we d.m.v. rubbing enkele afdrukken. Ook dat is waarschijnlijk de oudste manier van ‘printen’ die er bestaat. Via de oude legende van het kapelletje komen we, uiteraard, in de Kapelstraat terecht. De voorkant lijkt wel een mini-uitvoering van de kerkgevel. We lezen het opschrift ‘Door kerCk en haer kInDeren hIer Is Dees CapeL geboVt’. Weet je nu ook wanneer? Verder stappen we nog in de voetsporen van Jules Persijn. Niet de eerste en de beste, want een borstbeeld, een straatnaam, een wandelpad en een gedenkteken verdien je niet zomaar. 
Klik op de kerk hiernaast om het filmpje van onze tocht van 29 april en 6 mei te volgen.
Het Jules Persijnpad
Als ontspannen afsluiter wandelen we op vrijdagnamiddag 8 mei een stukje door Broechem. Bomma Rita en Moeke Marleen tonen ons nog enkele historische bijzonderheden onderweg. We wandelden eerst langs de oude spoorbedding van spoor 205. Deze spoorlijn maakte deel uit van een in 1914 geplande strategische spoorlijn achter de buitenste fortengordel van Antwerpen. Tussen de ring van Lier tot voorbij het centrum van Broechem werd op deze bedding een autovrij fiets- en wandelpad aangelegd. Het baanvak Boechem-Oelegem was een privé-spoor en eigendom van de Société Anversoise Foncière et Industrielle. Zo weet je meteen waar de naam SAFI-pad vandaan komt! Daarna volgen we in tegengestelde richting het echte Jules Persijnpad, dwars door het golfterrein. Niet helemaal natuurlijk want dat wandelpad is bijna 7 kilometer lang! Het wordt een ontspannen tochtje. Onderweg doen we alsof we naar Compostella stappen met wandelstokken want ons toertje valt een stukje samen met de GR12 en de Via Brabantica van de Compostella route.De zon vergezelt ons, alsook de droge koekjes uit de oude doos o.a. biscuits die Maria heten (of Mariekes) en soldatenkoeken. Net zoals vroeger zitten deze koekjes nog milieuvriendelijk verpakt, met zijn allen samen in één papiertje. We mogen in de bermen die eerstdaags gemaaid zullen worden, een veldboeketje plukken. Dank je wel Bomma Rita en Moeke Marleen voor deze fijne tocht doorheen de geschiedenis van ons dorp. Wie zelf het Jules Persijnpad eens wil bewandelen kan op deze link http://www.sportinranst.be/index.php?option=com_content&view=article&id=100&Itemid=105 de nodige informatie vinden.
Een aanrader.
Klik HIER om de foto’s te bekijken
CZAGANI
Dag 1
Dankzij de mensen van Czagani konden we ook kennismaken met hun verleden. We leerden niet alleen dingen van vroeger, maar ook hoe we met de bewoners moesten omgaan. Het was wel even wennen…
Op dag 2 gingen we de spelletjes van vroeger eens grondig bekijken.